22 uur op reis, van Geldrop naar Curaçao.

14 december 2025

De wekker ging vroeg, terwijl de nacht al kort genoeg was. Niet omdat het de avond ervoor extreem laat was geworden, maar omdat de spanning bij ons allebei duidelijk aanwezig was. Niet zo gek ook: die dag zouden we naar Curaçao verhuizen én de avond ervoor hadden we al afscheid genomen van een aantal vrienden, van mijn zusje en haar vriend, collega's en van ooms en tantes.

De rest van de familie en vrienden reed deze ochtend mee naar Schiphol voor het afscheid. Met een heel comité stonden we om 06.30 uur klaar voor de rit naar Amsterdam.

Onze vlucht zou om 12.00 uur vertrekken, wat betekent dat we om 09.00 uur op Schiphol moesten zijn. Dat waren we ook netjes, helaas bleek al snel dat onze vlucht een vertraging had van 1,5 uur.

Desondanks gingen we toch maar vast in de rij staan voor de bagage drop-off. Met 7 grote en 2 kleine koffers stonden we ruim twee uur in de rij, om er vervolgens achter te komen dat ons overgewicht (nee, niet van ons persoonlijk😝) ons nog even €756,- kostte. We wisten dat we iets over de toegestane 100 kilo zaten, maar niet dat de ‘boete’ €21,- per kilo was. Een keuze hadden we niet.. alles wat erin zat hadden we nodig.

Het afscheidscomité zat in de tussentijd koffie te drinken, mijn broertje kwam al gedag zeggen toen we nog in de rij stonden, want die moest inmiddels met het openbaar vervoer terug naar Eindhoven om te gaan werken.
Toen we rond 11.30 uur aan konden sluiten bij de familie, hebben we heel snel een hamburger van de Burger King gegeten, maar al vrij snel was het tijd voor ons om naar de gate te gaan.

Hét moment van afscheid nemen was nu echt daar. Hoewel we natuurlijk zelf deze keuze hebben gemaakt, viel het afscheid me zwaar. Mijn moeder die niet kon stoppen met huilen, vriendinnen en familie die ik daar snikkend achterliet, Maikel zijn moeder die ons niet los kon laten, mijn stiefzusje die het echt heel moeilijk had.. maar het moeilijkste vond ik het afscheid nemen van mijn grote vriend Nuka (mijn neefje van net 1 jaar) en mijn beste vriendinnetje Raya (de zus van Nuka, van 2 jaar).
Vooral het huilen van Raya ging door merg en been. 😭

Snikkend stapten we (of vooral ik) de poortjes door, op weg naar de douane.

Curaçao, here we come!

Met een tussenstop op Punta Cana zouden we rond 20:00 uur (lokale tijd) in Curaçao landen. Maar het liep anders: iedereen moest het vliegtuig uit voor een douanecheck in Punta Cana, terwijl er ook nieuwe passagiers instapten. Toen we weer zaten, werd omgeroepen dat iemand medische hulp nodig had. Een meneer was onwel geworden. Na een poos besloten de medewerkers van Tui dat het niet veilig was om meneer mee te laten vliegen. Zijn koffers moesten eruit en dit zorgde voor extra vertraging.

Uiteindelijk landden we rond 23:00 uur op Hato, de luchthaven van Curaçao.
Walter (van Beleef Curaçao appartementen) kwam ons ophalen van het vliegveld en bracht ons naar ons nieuwe thuis. Heel handig ; hij woont op hetzelfde park als wij, dus hij had onze sleutels al geregeld!
Het was inmiddels 04:30 uur Nederlandse tijd toen we aankwamen. 22 uur onderweg, moe, hongerig en dorstig. Ik plofte meteen in bed, hélemaal op.